Slotwoord:



Het leven gaat verder. Gelukkig ook de ontwikkeling van mijn zoontjes. Kenricks vriendschap met draken, monsters en robots is uitgegroeid tot een enorme belangstelling voor Dinosauriërs. Eerst beperkte deze interesse zich tot modellen en verhalen. Inmiddels houdt hij zich bezig met het probleem van het uitsterven: de vergankelijkheid der dingen. Daar kan hij met zijn inmiddels vierjarige pet nog niet bij. Maar hij kan dat grote levensvraagstuk nog even uit de weggaan. Het is immers een gelukkige bijkomstigheid dat er altijd getuigen van vergane glorie overblijven in de vorm van fossielen. Aan fossielen hebben we in eigen collectie wat stenen, met schelpen, ammonieten, enz. Die zijn ,herkenbaar als schelp, als afdruk, als getuige van vroeger leven. Die kan hij een beetje begrijpen. Maar boeken met platen over opgravingen van Dino's blijven hem intrigeren. Heel moeilijk voor hem is om te snappen dat mensen uit een handvol botfragmenten een reconstructie maken van een enorm beest, dat ze nog nooit hebben gezien. "Maar hoe doen ze dat?" is zijn vraag. Daarop kan het antwoord niet anders luiden dan: "Tja, joh! Je moet dan heel goed kijken naar wat je hebt gevonden. Je kijkt vooral heel goed of dat lijkt op iets wat je ergens anders al eens hebt gezien en waar dat dan zat. Je combineert wat je hebt en wat je weet. En zo kom je stapje voor stapje een stukje verder". Een algemeen geldend principe.

Onze volgende vakantiebestemming ligt mogelijk in de Jura.


Vorige  Volgende